METALLER  AĞIRDI  BİZE

 

 

Sabah  sütçü  gelmeseydi

Uyanamayacaktım  senli  düşlerden

Öyle  güzel  uyuyordun  ki

Kaldıramadım  seni

Belki  çok  yorgundun

Bir  düşte  uyuman  garipti  ama  önemsemedim

Yanımda  olman  yeterdi

Ağzıma  geleni  söylemek  istedim

Kuru,  sıska  adama

Ama  bağırıp  çağırmaya  zaman  yoktu  ki

Açıp,  kapadım  kapıyı

Bir  baş  hareketi…

Doğru  sana…

Yatakta  döndüm  durum  saatlerce

Düş  düş  seni  aradım  bulamadım

Oysa  bir  tek  düşlerde  görebiliyorum  seni

 

Metaller  ağırdı  bize

Ve  düşlerime  girerdi  ağırlığı

Terlediğim  gecelerde

 

Haa!  Sizin  o  tarafta  hala  telefon  bağlanmadı

Değil  mi?

Ya  klasik  postacı  muhabbetleri

Ya  çağımızın  chatleri,  emailleri

Yok  değil  mi?

Yok!

 

 Oralarda  senli  zamanlardan  var mı  peki?

Hani  biraz  da  olsa  gönder  sende

Yeniden  yaşasak  doyasıya

Yine  kızdırsak  birbirimizi

Yine  maceradan  maceraya  koşsak  sokak  aralarında

Renk  renk  arabaları  yıkasak  düşlerimizle

Bozukluklarla  yeni  dünyalar  kursak

Sonra  okulda  ki  en  sevimsiz

Hocalarımızı  kızdırsak

 

 

                                                       

Çektiğimiz  kopyaları  anlatsak  birbirimize

Seviştiğimiz  kadınları…

Yine  yıldızları  saysak…

Ama  bu  kez  sonuna  kadar

Anlaştık  mı?

Çok  mu  uzun  sürer?

Olsun varsın…

Metaller  ağırdı  bize

Ağırlığı   kaydırdı  yıldızlara  ulaşmak  isteyen

Bir  düş  prensini

 

 

İlk  tanışmamız  var  mı  peki  oralarda

Hani  bir  kavgada  tanışmıştık

Kavga  dediysem  yumruk  yumruğa  değil

Sözlü  bir  kavgada  yer  almıştık

Yine  doğrudan  yanaydık

Yine  aynı  taraftaydık

 

 

Sonrası  tanışma  faslı,  okul  sonraları

İlk  maçımızda  ilk  golü  birlikte  attık

Ceza  sahasından  topa  aynı  anda  vurduk

Sonrası…  sonrasına  takvim  yaprakları  dayanamadı

Bir  bir  döküldüler

 

 

İlk  kez  üniversiteye  girince  ayrıldık

Kimi  zaman  şehirler  bizden  usanıyordu

Biz  birbirimize  kaçıyorduk

Kimi  zamanda  biz  şehirlerden  usanıyor

Yine  soluğu  aynı  yerde  alıyorduk

Bir  yandan  geleceğimizi   hazırlarken

Farkında  olmadan  bir  savaşa  bileniyorduk

Hayatın  tam  ortasında  hayata  karşı

 

Metaller  ağırdı  bize

Toprak  ise  canımız

Bize  en  yakın

Biz  toprağın  çocuğuyduk

15’inde  17’sinde  19’unda  22’sinde

Metaller  ağırdı  bize

                                                                       

 

Bazen  zulmün  ta!  Kendine

Bazen  özgürlüğün  andı  içinde

Ama  hep  acıyla  kanla

Metaller  ağırdı  bize

Onun  için  adını  anmazdık

Bizim  silahımız  hep  dilimizde

 

 

Kim   bilebilirdi  bir  sokak  arası  kavgası

Metalin  ağılığını  hissettirecek  sende

Öyle  ağırdı  ki  kayıp  gittin  buralardan

Bir  kuşluk  vakti

Belki  kavganın  ortasında  tek  suçsuz  senken

 

Dostumdun!  En  iyisi  belki

Yaşam  bir  şişe  rakıysa  sensiz  tadı  yok

Senli  şehirlerin  ağlıyor  ardından  ama  önemi  yok

Çünkü  senin  görmediğin  daha  çok  şehir  var

Oysa  sen  hepsini  görmek  isterdin

 

 

Fotoğrafların  kaldı  geride

Kimi  senin  gözlerinden  yansıtıyor  anları,  mekanları

Kimi  seni:  taptaze,  capcanlı

Ama  onlar  benimle  tartışmıyor

Onlarda  kahkahaların  duyulmuyor

Onlar  palavralar  atmıyor

 

 

Beni  almadan  gittin  haa…

Öyle  olsun…

 

 

Bakma  sen!

Yine  sıkılacağız  bir  şeylerden

Yine  bir  kızdan  ayrılacağız

Aşkımızdan  yanıp  tutuşurken

Yine  ailevi  sorunlar  yaşayacağız

Ona  buna  kızıp

Yine  birbirimizi  yargılayacağız

                                                             

 

 

 

 

Hiç  merak  etme  dostum!

Biz…

Yine…

Birbirimizi  bulacağız

Ölüm  mü?

Beni  ararsa  bulur

Ben  hep  seninle  olacağım…

 

                                       Gökmen Küçüktaşdemir

---

Yorumlar - Yorum Yaz

---