HEM  BEKLER  HEM  ÖZLERİM

 

 

Yalnızlığım  gülün  gölgesi

Eser  durur  kuzey  rüzgarı  gözlerin

Ay  ışığı  var

Şimdi  gün  doğumu  dudaklarında

Dudaklarını  özledim  sevgilim

 

 

Şehir  unuttu  söz

Kaldırımlarına  yaslandığında  yüzün

Bırakırken

Arkanda  kimsesiz  bakışlar

Tenin  çekiminde

Esrikliğimi  özledim  sevgilim

 

 

Bir  hayalin  mevsimleriydi

Gülüşlerin

Dayanılmayan  sessizliğin  ortasında

Bir  hayalin  sesiydi  sesin

Bir  hayalin  ansızın  doğup  bellekte

Büyümesi  büyümesi  gibiydi

Sensiz  geçen  anlarda

Özlemin

 

 

Bir  çocukla  bir kuş

Arasında  ki  zaman  kadar

Özlerim  seni

Bir  kalemle  söylenen  türkü   kadar

Susarım  sevdana

Yel  değirmenlerinin  öğüttüğü  sözler

Vazgeçilmeyen  yaparken  seni

Ve  ekip-biçmek  zor  gelse  de  zamanı

Hem  bekler

Hem  özlerim

Nerdesin?

                                Gökmen Küçüktaşdemir