ZORDUR  BAZEN  YÜRÜMEK

 

 

 

 

Büyüttü

Bir  başka  şehir

Bir  başka  yüz

Avuttu

Bir  başka  söz

İçine  çekti

Öykü  oldu

Alındım

İlklere

İkincilerle,  üçüncülerle

Ve  bilmem  kaçıncılarla…

Kimdi  onlar?

 

 

 

Kaldırımlarda  çığlıklar

Ses  veremedim

Sesim  yoktu

Ya  yüzüm

Kaldım

Evler,  arabalar,  kapılar  ardında

Yok  olan  sevgilimin  varlığında

Yorgundu  aşk

Neşeli  bir  küfür

Yalnızlığın  ıslığında

Hatırlamak

Ölmek  gibi…

 

 

 

Avuçlarımda

Tutuştuğum  renkler

Üfürdüler

Beyaz  tenlerimde

Toprak  kokum  kirlendi

Kınalı  bakışlarda

Uçuştu  saçlarımın  arasından

Kan  bağı  kanatlarım

Gün  gün  eskidi

Kumral  bir  yalanken

Yeşil  bakışlarım

Elimi  savurduğumda

Düşmedi

Düşmanlarım

Sevgim

Düştü

Paramparça

Korkularım  büyüdü

Yanıma  sokulan

Bakışlar  arasında

Sustum  bir çığlığa

Sustum

 

 

Bulvar  ışıkları  arasında

Soğuk  bir  gölge

Bir  fotoğraftaki

Bilinmeyendim

Silinen  satırlara  inat

Yürü  diye  direnenlerden

Yürümek

Zordur  bazen

            Gökmen Küçüktaşdemir