EN  BÜYÜK  KEŞKEMDİN

 

 

Güneşten  çatlamış  yüzünün  yuvarlağında

Açılan  birer  sihirli  pencereydi  gözleri

Tüm  girinti  ve  çıkıntılarında

Çehresinin

Hiç  terk  etmeyen  bir  sevgiliydi

Gülümsemesi

Kardeş  kokusu

Korkak  içe  dönük  yanlarında

Ve  öfkesi

Cesaretin

Gürültüsüyle  haykırışlarında

 

 

Hep  uzaktım

Nedensiz  bir  nedenin

Kollarında

Hep  uzaktı

Suskunluğumun  tan  yeri  bakışlarında

Sokak  arası  karşılaşmalarında

 

 

Gül  bahçesinin

Dikenli  soluk  alıp  verişleri  arasında

Ve  terleyen  ellerim,  kızaran  yüzüm

Dokunamadığım,  sarılamadığım

En  büyük keşkemdin

Sen  benim

 

              Gökmen Küçüktaşdemir