Kısadan uzuna
Kısadan uzuna
Yıllar önce yağmurlu bir İzmir akşamında gazeteden çıkmış, Radyo Ege'de yayınlanan programıma yetişmeye çalışırken yerde bir cüzdan buldum. İçinde 500 TL, eskimiş bir aile fotoğrafı ve iki sinema bileti vardı. Bilet üç gün sonrasına aitti. Üzüldüm cüzdanını kaybeden için. O zaman da 500 TL fena bir para değildi ve film izlemek için güzel bir hafta sonu planı yapıldığı kesindi. Birkaç gün radyoda da olaydan bahsettim ama sesimi cüzdanın sahibine ulaştıramadım. Onu bulmamın tek yolu, biletleri alınan filme gitmekti. Belki cüzdanı bulanın oraya geleceğini düşünmüştür diye umuyordum. İlginçtir, vakit yaklaştıkça beni de tuhaf bir heyecan sardı. Acaba biletlerin sahibini bulabilecek miydim?
***
Amelie adlı filmi içinizde hatırlayan var mı bilmiyorum ama sanırım ben hiç unutmayacağım. Günlerden cumartesi olduğunda ben sinemaya gitmiş, filmin afişi önünde cüzdanla beklemeye başlamıştım. Yarım saat önce oraya gittim ki belki cüzdanın sahibi ve yanındaki kişi filmi de rahat rahat izlesin.
Beklerken afişe dalmışım... Filmin başlamasına 10 dakika kala biri omzuma dokundu. Döndüm, Amelie'nin kopyası karşımda duruyor. Ben şaşkınlıktan afallamış bir durumdayken o, "Affedersiniz, sanırım elinizdeki cüzdan bana ait" dedi. Uzattım cüzdanı. İçine baktı ve teşekkür etti. Sonra da umutsuzca oraya geldiğini, yanında kimse olmadığını ve istersem filmi onunla birlikte izleyebileceğimi söyledi. Zamanım olduğu için kabul ettim. Salona girmeden önce bana cüzdandaki fotoğrafı göstererek, "Orada gördüğün küçük kız çocuğu benim" dedi. Ben salona girerken o bir şey alıp geleceğini söyledi ve gitti. Sonra film başladı ve film bitti. Ne kız, ne cüzdan, ne biletler hiç biri yoktu. Sadece aklımda az önce izlemiş olduğum film, filmden önce yaşanan tanışma sahnesi ve şimdi ismini hatırlayamadığım kızın elindeki 2. Uluslararası İzmir Kısa Film Festivali'nin bir broşürü vardı. Ben ilk kez o gün fark ettim İzmir'de böyle bir festival olduğunu.
***
Bazen hayat bize oyunlar oynar. Gerçekle hayal karışabilir. Yaşanan bir kısa film senaryosu bile olabilir. Gerçek olan bir şey var ki festival her türlü zorluğa karşın 18 yıldır devam ediyor. 18 yaşına gelip ergenlik dönemini bitiren bu festivalin artık büyümesi gerekmekte. Bu da İzmir'in ve Kültür ve Turizm Bakanlığı'nın daha fazla destek vermesiyle olur. Umarım gelecek yıl İzmir, uzun metraj film festivaline kavuşur. Geçmişte yapılan hatalar yapılmaz ve festivali bugüne başarıyla taşıyan Kare Film ekibi bu işi sürükler.
Yorumlar - Yorum Yaz
