Hayal ile gerçek arasında

Hepimizin zor anları olabilir. Hayata karşı vediğimiz mücadelede darbeler alabilir, çok değer verdiğimiz şeyleri kaybedebiliriz. Hatta sağlığımızı bile... Çevrenizde sizi bu zor zamanlarınızda sırtlayacak, yanınızda olacak birileri varsa, bilin ki çok şanslısınız...

***

Bugünlerde vizyonda olan "Umut Işığım" filmi, eşi tarafından aldatıldıktan sonra bir süre akıl hastanesinde kalan ve işini kaybeden bir tarih öğretmenini anlatıyor. Film boyunca, belki Bradley Cooper'a Oskar'da En İyi Erkek Oyuncu ödülünü kazandıracak olan Pat karakterinin yaşama nasıl tutunduğunu görüyoruz. Pat'in filmdeki en büyük destekçisi ise ailesi ve yeni tanıştığı Tiffany isminde bir kadın oluyor.

***

Benzer bir mücadele de İzmir Devlet Tiyatrosu'nun sahneye koyduğu Keçiler Adası oyununda var. Oyunda, erkeklerini savaşa gönderen bir adada kalan kadınların dramı anlatılıyor. Kadınlar bir yandan var olmaya çalışırken bir yandan da "yabancılaşma, yalnızlaşma ve iletişimsizlik" gibi sorunlarla boğuşuyorlar. Konak Melek Ökte Sahnesi'nde izlediğim oyun biraz küçük olan sahnede dekorun yarattığı kimi eksikliklerle karşımıza çıksa da, izleyiciyi içine çekmeyi başarıyor. Oyunun sonlarına doğru, ada hayatının zorunlu tutsakları olan üç kadının, hayatlarına giren bir erkekle birlikte içlerine düştükleri çıkmazları ve 'suç' olgusunun nasıl içlerine girdiğini görüyoruz.

***

Oysa gerçek hayat çok daha acı olabiliyor. Aynı önceki gün Egeli Sabah'ta 'Çaresizlik' manşetiyle verdiğimiz haberde olduğu gibi... Biriken borçları yüzünden zor günler geçiren bedensel engelli Ramazan Çakan böbreğini satışa çıkarıyor... İzmir'de, birlikte yaşayan iki kardeşin durumu o kadar kötü ki, 10 yıldır iş bulamayan Yusuf Çakan'ın ağabeyi Ramazan'ı her yere sırtında taşıyor. Elbette çok daha kötü hayat hikayeleri var çevremizde ama bizler de gerçekle hayali birbirinden ayırmak zorundayız. Her şeyi sorun gibi gören insanların, bu iki kardeşin gözlerindeki çaresizliği, bir kez olsun görmelerini isterdim.

İyilikler ve güzelliklerle kalın...



İki teşekkür

Radyo dinlemek, çocukluğumdan beri bana keyif verir. Ama mikrofonda olmanın heyecanı ve mutluluğu bir başkadır. 1 yıldır, ayda bir kez de olsa, çocukluğumdan bu yana en sevdiğim radyo programlardan biri olan TRT Radyo 1'deki "Gecenin İçinden"e konuk oluyorum.
Sevgili Sevim Özkal, pazar günleri 23.15'te başlayan ve bir efsane haline gelen bu programın başarılı yapımcısı.
Özkal, İzmir'de olup da iyi işler çıkarmış, başarılı insanların seslerini tüm dünyaya duyurmalarını sağlıyor. Bu yüzden hem kendisine hem de TRT'ye teşekkür ederim. Ayrıca TRT'nin, arşivlerindeki önemli eserleri, yaptığı CD, VCD ve DVD'lerle paylaşması da beni mutlu ediyor. Bunun için de teşekkürler...
Bu eserlerden biri, geçtiğimiz günlerde elime geçen "Geçmişten Günümüze Ayhan Baran" albümüydü. İzmir'de ve dünyanın birçok yerinde sahne almış, devlet sanatçısı unvanına sahip olan opera sanatçısı Ayhan Baran'ın 3 CD'den oluşan muhteşem albümünü, herkese tavsiye ederim.