Hayal gücünün yarattıkları

Annesi, kızından yeni kitaplar okuyup kendisine özetlemesini ister. Küçük kız da bu görevi yerine getirmek için bir kitap satın alır. Ardından bir tane daha ve bir tane daha... Okumayı çok sevmiştir ve okuduklarını anlatmayı da... Ama tüm harçlığını da kitaplara yatırır hale gelmiştir. Bir gün apartmana yeni taşınan komşularının yazar olduğunu öğrenir. Aklına, tekerlekli sandaleyeye mahkum olan yaşlı adama giderek kendisine hayal kurmasını öğretmesini istemek gelir. Böylece okuduğu kitaplar yerine, ara sıra kendi yazdığı kısa öyküleri annesine anlatacaktır. Düşündüğünü yapar küçük kız ve adam da onun bu istediğini kabul eder... Konuşurlarken küçük kızın adama ilk sorusu neden yazar olduğudur... Biraz düşünen yaşlı adam, "Başka çarem yoktu" der ve ekler "Katıldığım savaştan çıktıktan sonra ailemi ve bacaklarımı kaybettim. Bana kalan tek şey hayal gücümdü."

***

Yaşarken her gün farklı bir cephede savaş veriyor insan. Yeri geldiğinde vatanı için, yeri geldiğinde ailesi ve sevdikleri için, yeri geldiğinde de kendisi için... Çevremizde gördüğümüz birçok şey bir hayalin ve emeğin ürünü... Bunlardan en önemlisi üzerinde yaşadığımız topraklar. Dedelerimizin, ninelerimizin bize kazandırdığı en değerli hazine... Mustafa Kemal, özgür ve çağdaş bir ülke hayal etmeseydi, bizler bugün kimbilir nasıl bir yaşantı içinde olacaktık? Bu özel günde bunun farkında olarak daha sıkı sıkı sarılmalıyız ülkemize... Ve çocuklarımıza da Türkiye'nin ne kadar zor günler geçirerek bu günlere geldiğini, bulunduğumuz orta doğu coğrafyasının tarihini anlatmalıyız.

***

Recai Şeyhoğlu da ülkesini seven aydınlardan sadece biri. Onu farklı kılan ise okumaya ve bilginin her yere ulaşmasına verdiği önem... 2002 yılından bu yana İzmir, Manisa, Balıkesir, Bolu ve Tokat'ın köylerinde annesi Rasime Hanım'la birlikte toplam 31 kütüphane açan Recai Şeyhoğlu, 32. kütüphanelerini Aliağa'nın Hacıömerli köyünde hizmete soktu. Bugün elimizdeki telefonlardan her türlü bilgiye ulaşabiliyoruz belki ama bu koşullara sahip olmayanları da düşünmek gerekiyor. Bir dağ köyü için temel ihtiyaçların sağlandığı koşulların dışında bir kütüphaneden daha değerli ne olabilir ki!

***

"Öğrenmenin yaşı yok" derler ya, katılıyorum ve ekliyorum zor ulaşılan bilgi yaşam kalitenizi artırır. Elde ettiğiniz bilgiyle hem yaşamınızı uzatabilir hem de daha konforlu bir hayata sahip olabilirsiniz.

Geçtiğimiz günlerde bir yemeğe davet edildim. Bir İstanbul firması olan EMK Grup, İzmir'e ya da Ege'ye yatırım yapıp yapmamak konusunda ikileme düşmüş, kent hakkında daha fazla bilgi edinmek için gazetecilerle bir araya gelmek istemişti. Dilimiz döndüğünce şehrimizin artılarını ve eksilerini anlatmaya çalıştık şirket yetkililerine. Keyifli bir buluşma oldu... Onların bizden, bizim de onlardan öğrendiğimiz birçok şey çıktı ortaya... EMK Grup İzmir'e yatırım yapar mı bilmiyorum ama gazeteci dostlarımla birlikte bu kentin işadamlarının ellerindeki pasta payını kaybetmemek için daha fazla çalışmaları, daha fazla üretmeleri ve hayal güçlerini daha fazla kullanmaları gerektiğini bir kez daha gördük. Özellikle İstanbul'dan gelen birçok grup, İzmirli şirketleri zorluyacağa benziyor.

***

Gelelim bir başka hayale... Bugün aynı zamanda Egeli Sabah'ın yeniden kuruluşunun 1. yılını kutluyoruz. 9 yıldır Sabah'a emek veren biri olarak Egeli Sabah'ın hangi şartlarda kurulduğunu çok iyi biliyorum. İnanın, 1 yıl nasıl geçti anlamadım diyebilirim. Bu gün inanılmaz iyi bir ekiple gazete yapmanın tadını çıkarıyorum. Başta Egeli Sabah Yayın Yönetmeni Ünal Ersözlü olmak üzere, Engin Uğur Ağır, Talat Kırcan, Engin Yavuz, Tamer Sanverir, Duygu Yayman, Füsun Çağlar, İlker Çoban ve diğer tüm çalışma arkadaşlarımdan her gün yeni bir şeyler öğrenip kendimi yenilemek büyük bir keyif.

DİP NOT

Her şeyimizi yitirsek de hayal gücümüz ve bilgiye ulaşma isteğimiz bizi yaşama bağlar.