İnsanlığımıza üzülmek

Yaşamla ölüm, güzelle çirkin, siyahla beyaz gibi zıtlıklarla dengelenmiş evrenin küçük birer parçasıyız. Bilemeden ne zaman varacağımızı, ömür denen patikada yürüyoruz geceler ve gündüzler arasında. Tökezleyerek kimi, kimi kalkıp koşarak geçiriyoruz anları. Birbirlerine omuz verenler bu yolculuğu zamanla daha keyifli ve yaşanılır hale getirenler oluyor. Paylaşıldıkça engebeler düzleşiyor, çiçekleniyor gönüller.      

***

Geçtiğimiz hafta ben de, biribirine destek olmak isteyen bir grup insanın organize ettiği İzmir Arena'daki konsere gittim. Birçok kişinin destek verdiği organizasyonun başında, 15 yıl önce oğluna hamileyken kansere yakalanan ve verdiği mücadele sonucu bu hastalığı yenen Özgül Özlü hanımefendi vardı. Gece boyunca elde edilecek gelir 11 yaşındaki "nan hodgkin" hastası Bengisu Kurt'a verilecekti.
Ekip, 40 gün süren çalışmaların sonrasında; sahneye ücretsiz olarak çıkacak sanatçılarla anlaşmış, gece için ulaşımdan dağıtılacak plaketlere, önemli masraf kalemlerinin dışında Bengisu'nun ilaçlarının parasına kadar her şey düşünmüş. Ve 18 yaşına kadar ayakkabı parası vermesin diye ufaklığa sponsor bile bulunmuş... Gece için Mybilet tarafından 3 bin bilet basılmış. Bilet fiyatları ise 25 lira...

***

Günlerden cuma ve hava güzel... Tam zamanında konser alanında olmama rağmen içeride çok az kişi var. Ben de gidip deniz kenarına oturdum, DJ'lerin performanslarını dinlerken muhteşem İzmir manzarasını izliyorum. Bir yandan da gözüm mekanın içinde dolaşıyor. Heyecanla salonun dolmasını bekliyorum. Tabii benimle birlikte kızın ailesi, organizasyonu emek veren ve katılan herkes aynı dilekte. Dakikalar geçiyor ama gelen insan sayısı az.

Gece boyunca sahneye şarkıcı Zeynep, Kubilay Kan, Djane Eva, DJ Mehran, Havana Dans Okulu ve İzmir Müzisyenler Derneği üyeleri çıkıyor. Bir avuç insan karşısında Bengisu için ellerinden geleni yapıyorlar...

Özgül'ün ve arkadaşlarının amacı para kazanmak değil, küçük prensesin tedavisi için gerekli olan masrafları karşılayabilmek. Ama salon saatler geçmesine rağmen bir türlü dolmuyor...

***

Ertesi gün öğreniyorum ki bu kadar çabaya ve yorgunluğa rağmen sadece 317 bilet satılmış. Ve bir de 2 bin lira bağış yapan bir kadın var... Mekana verilen para ve yemek parası gibi birkaç harcama düşüldüğünde geriye sadece 500 lira kalıyor. İzmir'in ve İzmirliler'in bu duruma olan duyarsızlığı beni de organizasyon ekibini de üzüyor.
Bir hafta öncesinde gittiğim bin kişilik mekanda sadece üç kişeden oluşan bir masanın birkaç şişe içki için bıraktığı 700 liralık rakamı hatırlayınca daha da kötü oluyorum...

***

Ama olay bu duyarsızlıkla da bitmiyor... Geceden elde edilen gelir bildirildiğinde, büyük beklenti içinde olan aile, daha fazla kişinin konsere geldiğini iddia ederek hiç araştırmadan, doğrusu nedir diye organizasyonu düzenleyenlerden belgeleri istemeden, daha fazla para istiyor.
Kendilerine verilen parayı ve diğer sponsorlukları da kabul etmiyorlar. Daha da ileri gidip zamanlarını, paralarını ve tüm iyi niyetlerini harcayan bu insanlara bir grup tarafından internet üzerinden de hakaret ediliyor.
Hedef olanlardan biri de tek derdi organizasyonu desteklemek olan şarkıcı Zeynep... Telefonda konuştuğum Zeynep, kendisine yapılan hakaretlerden dolayı çok üzgün olduğunu söyledi.
Ortada çözülemeyen bir sorun varsa insanların bunu hukuki yollarla aşması gerektiğini düşünüyorum, bel altından vurarak değil. "İyilik yap denize at" derdi büyüklerimiz, artık bunu bile söylemeye korkar olduk...

Dip not:

Kötü insanlar olmasaydı iyilerin farkına varamayacaktık...