Ben mükemmel değilim

 

Gökmen Küçüktaşdemir

 

 

Sabah uyandığımda şanslı hissederim kendimi, eğer penceremden giren gün ışığıyla çevremdeki nesneleri görebiliyor ve sorunsuz bir şekilde ayağa kalkıp tuvalete kadar gidebiliyorsam. Gülümserim aynaya, dünlerden kalan görüntüleri bir kez daha geçirirken zihnimden. Küçük bir hesaplaşmaya girerim gözlerim ardında, yüzümün çizgileri arasında. Çünkü her sabahın yeni bir başlangıç olduğuna inanırım. Her yeni başlangıcın yeni bir şans olduğunu hissettiğim gibi.

 

 ***

 

Dil dönerken dolanır bazen, cümleler bir çaylak askerin yayından çıkan ok gibi hedeften sapar, kırar, döker, yaralar… Geriye dönemez o ok bilirim… Ben dilimin mahkumuyum, sükutun hazzından uzaklaştığımda. Ben sözlerimin tutsağıyım, bencilliğime yelken yaptığımda, arkasında duramadığımda, nefsime gem vurmadığımda, yalana başvurduğumda. Ağzımdan çıkan tüm kelimeler! Sizi doğru zamanda, doğru yerde ve en doğru şekilde kullanamadığım için üzgünüm, affedin beni… Ve affedin, binlerce kez savursam da yine binlerce kez eksikliğini yaşattığım güzel sözcükleri cimrice biriktirdiğim için…

 

 ***

 

Biz sussak da çehremizden belli olur aklımızdan geçenler. Gözlerimize hakim olamayız ki ve düşen omuzlar bizi ele vermez mi her seferinde? Ben de kırılırım, kırmış olduklarım gibi… Çekilen acıyı bilirken neden acıtır insan bir başkasını? Neden engelleyemez bedenindeki dalgalanmayı. Düşüncelerimden öne geçen bedenim affet beni… Engel olamadığım mimiklerim, jestlerim ve hareketlerimle seni gözler önünde küçük düşürdüğüm için, daha fazla sevgiden ve ilgiden yoksun bıraktığım için… Sen sana bakıp yüz çevirsinler diye var olmadın affet beni, kaynağında saflık var senin, sen topraktansın…

 

***

 

Bazen usumuzdan geçenler bir parçamız olur biz soluk alıp verirken. Hayatımıza şekil verirler biz farkında bile olmadan. İyi şeyler düşünmek lazım o yüzden, güzel şeyler… Hayallerim affedin beni barındırdığım tüm olumsuz fikir bombardımanları için, ömrümü yaralama gafletinde bulunduğum ve karşıma çıkacak kötülükleri bilmeden de olsa çağırdım için…

 

***

 

Ey kalbim! Sen güzellikleri ve iyilikleri seversin… Seni senden, seni herkesten ve seni her şeyden mahrum etmem ne haddime… Hak ettiğin kadar sevdiremediysem seni, açamadıysam kapılarını, gizlediysem, yanlış tanıttıysam, hinlikler soktuysam içine, maruz bıraktıysam seni kötü düşlere sen affet beni. Sen içine üflenen ruha eşsin, ben mükemmel değilim yaratandan dolayı affet…

 

***

 

Saatler sonra yine sabah olacak. Yeni bir şans doğacak. Biliyorum ki kendimi değiştirirsem her şeyi değiştirebilirim. Belki o zaman kendimden sonra tüm evrenden de af dileyebilirim…